Dzisiaj wtorek, pora więc na kolejną porcję angielskich liczebników! Pisałam o nich dla Was już dwa razy – tu i tu. Dzisiaj porcja trzecia – ostatnia.

W pierwszym artykule skupiłam sie na liczebnikach od 0 do 10. Tydzień temu uczyliśmy się używać liczebników od 11 do 19.

Dzisiaj pora na dziesiątki, czyli: 20, 30, 40, itd. Tak wyglądają:

20   twenty

30   thirty

40   forty

50   fifty

60   sixty

70   seventy

80   eighty

90   ninety

Jeśli czytaliście tekst z ubiegłego tygodnia, na pewno zauważyliście już, że są bardzo podobne do nastek. Wszystkie, oprócz dwudziestki. Różnić się od nich będą DWIEMA cechami, obie sobie zapamiętajcie. Po pierwsze, nastki miały na końcu -n, dziesiątki tego nie mają. Po drugie, zupełnie inaczej je akcentujemy. Liczebniki od 13 do 19 mają akcent na ostatniej sylabie, czyli właśnie na -teen. Wszystkie dziesiątki mają akcentowaną pierwszą sylabę. Jest to bardzo ważne, ponieważ dzięki temu naprawdę inaczej brzmią i nie można ich pomylić. Jeśli powiemy 13 ze złym akcentem, wyjdzie 30.

Wymowa:

Liczebnik dwadzieścia wymawiamy jako tłenti. Trzydziestka ma znowu thir- na początku. Jak zwykle przypominam – język między zęby i mówimy jednocześnie T i H. A jeśli nie, to proponuję ferti. Czterdześci to forti. Pięćdziesiąt – fifti (nie fajfti!). Sześćdziesiąt wymawiamy jako syksti. Siedemdziesiąt to seventi. Osiemdziesiąt – eiti. Pamiętajcie, że dziewięćdziesiąt ma w środku N – ninety. Dlatego mówimy najnti, nie najti.

Dwadzieścia jeden:

Aby utworzyć liczebniki dwadzieścia jeden, trzydzieści dwa, itd. należy po prostu zestawić je – za pomocą spójnika:

21   twenty-one

32   thirty-two

Była to trzecia część informacji na temat liczebników podstawowych w języku angielskim. W razie jakichkolwiek pytań, piszcie! Jak zwykle, zapraszam na bezpłatne konsultacje. Z przyjemnością pomogę Wam poćwiczyć liczenie w języku angielskim. Gwarantuję, że bardzo szybko to opanujecie.