Języki

Angielski czasownik TO BE – łatwy w obsłudze, czy nie?

Każdy z nas uczył się o czasowniku to be na jednej z pierwszych lekcji angielskiego. To normalne – jest nam potrzebny, żebyśmy się przedstawili, powiedzieli parę zdań o sobie. Jest to również jeden z czasowników, które ja lubię nazywać niezwykłymi, ponieważ używamy ich inaczej, niż większości czasowników. Jeśli chcesz poczytać więcej o moim podziale na czasowniki zwykłe i niezwykłe, zapraszam do zapoznania się z treścią krótkiego e-booka Uporządkuj wiedzę o angielskich czasownikach, dostępnego tutaj: E-book – Uporządkuj wiedzę

Ogólnie rzecz biorąc, czasownik to be jest dość przyjemny w użyciu. Najczęściej bowiem używamy dosłownego tłumaczenia naszych polskich konstrukcji:

Tomek jest wysoki. – Tom is tall.

Jestem głodna. – I am hungry.

Ta książka jest niebieska. – This book is blue.

Proste, nie? 🙂

To wszystko prawda. Ale musimy również pamiętać, że czasownika to be w języku angielskim używa się również w mniej przyjaznych dla Polaków konstrukcjach. A mianowicie:

  1. Kiedy rozmawiamy o wieku:

My, Polacy, mamy określoną ilość lat. Kasia ma 15 lat, Basia 22 a Czesław 50. Anglicy nie

mają lat, tylko są x lat starzy. Mówią więc:

I am 20 years old. – Mam 20 lat. (A tak naprawdę: Jestem 20 lat stary!)

You are not 30 years old. – Ty nie masz 30 lat. (A tak naprawdę: Ty nie jesteś 30 lat stara!)

How old is he? – Ile on ma lat? (Jak stary jest on?)

Pamiętaj o tym i nie rób “kalki” z polskiego.

 

2. Kiedy mówimy o spóźnianiu się:

W języku angielskim nie ma czasownika spóźniać się. Jest czasownik to delay, ale oznacza on opóźniać coś. Najczęściej gdy informujemy o spóźnieniu, mówimy że jesteśmy spóźnieni:

I was late. – Spóźniłem się. (A tak naprawdę: byłem spóźniony)

Czy Kasia się spóźniła dzisiaj rano? – Was Kasia late this morning? (Czy Kasia była spóźniona dzisiaj rano?)

 

3. Kiedy informujemy o zainteresowaniach:

W języku angielskim nie ma również czasownika interesować się. Czasownik to interest oznacza interesować kogoś, nie się. Jak w takim razie mówimy, czym się interesujemy?

Używamy wzoru: Osoba + to be + interested + in + [music]

Interesuję się muzyką. – I am interested in music. (A tak naprawdę: Jestem zainteresowany w muzyce!)

Is Kasia interested in politics? – Czy Kasia się interesuje polityką? (Czy Kasia jest zainteresowana w polityce?)

 

4. Kiedy jest nam zimno lub ciepło:

Ta kwestia jest trudna do wyrażenia w języku polskim. Aby zrobić to poprawnie, należy używać zaimków osobowych w celowniku! Po angielsku jest dużo łatwiej:

Jest mi zimno. – I am cold. (A tak naprawdę: Ja jestem zimny!)

Tobie nie jest gorąco. – You are not hot. (Ty nie jesteś gorąca!)

Zapomnij więc o szukaniu w głowie, jak powiedzieć mu, jej, nam.

 

5. Kiedy mówimy o tym, jak się mamy:

Wszyscy znamy pytanie How are you? Ale nie wszyscy rozumiemy, co ono tak naprawdę znaczy. Otóż:

How are you? – Jak się masz? (A tak naprawdę: Jak jesteś?)

Czyli kiedy chcemy powiedzieć, jak się mamy, mówimy jak jesteśmy!

I am well. – Mam się dobrze. (Jestem dobrze!)

 

6. Kiedy się przedstawiamy:

Nasze polskie Mam na imię… też nie jest logiczne dla obcokrajowców 🙂 Ale wróćmy do angielskiego:

My name is Dominika. – Mam na imię Dominika. (A tak naprawdę: Moje imię jest Dominika!)

Chcąc więc powiedzieć, że Ty masz na imię Damian, musimy powiedzieć Twoje imię jest Damian – Your name is Damian.

A jak pytamy, jak ona ma na imię? Odpowiedź brzmi: What is her name? (Jakie jest jej imię?)

 

Jak więc widzicie, większość zdań z czasownikiem to be jest prosta, ale bywają też i takie potworki. Niektóre można zrozumieć, niektóre trzeba po prostu zapamiętać. Gdybyście chcieli o tym ze mną pogadać, albo poćwiczyć te konstrukcje, zapraszam na moje bezpłatne konsultacje na Skype. Szczegóły tutaj.

A jeśli chcecie poczytać o często popełnianych przez Polaków błędach w języku angielskim, zapiszcie się na mój newsletter. W wiadomości zwrotnej otrzymacie linka do e-booka na ten temat.

Email this to someoneShare on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedIn